"กฎหมายแรงงาน" หมายถึง ข้อบังคับที่รัฐได้กำหนดขึ้น เพื่อกำหนดความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างกับลูกจ้าง เกี่ยวกับการจ้างและการทำงาน เกี่ยวกับองค์กรฝ่ายของนายจ้าง และองค์กรของฝ่ายลูกจ้าง เกี่ยวกับการเจรจาต่อรองเกี่ยวกับสภาพของการจ้างงาน การระงับข้อพิพาทปัญหาแรงงาน การนัดหยุดงาน ปิดงาน งดจ้าง ตลอดจนการกำหนดความคุ้มครองในเรื่องของความปลอดภัยในการทำงานของลูกจ้าง การจัดหางาน การสงเคราะห์อาชีพ การส่งเสริมการทำงาน เพื่อสร้างประสิทธิภาพและความสามารถในการทำงานให้มีมากยิ่งขึ้น
ในเรื่องของแรงงาน เป็นสิ่งที่สำคัญมาก ถ้าขาดซึ่งแรงงานแล้ว สังคมหรือประเทศก็คงไม่สามารถที่จะพัฒนาไปได้ แต่ว่า ถึงแม้แรงงานจะเป็นสิ่งที่สำคัญเพียงใด ในฐานะของผู้ใช้แรงงานก็มักจะตกเป็นเบี้ยล่าง ถูกกดขี่และถูกเอาเปรียบอยู่เสมอๆ ทั้งนี้ก็อาจจะเป็นเพราะผู้ใช้แรงงานโดยส่วนใหญ่มาจากต่างจังหวัด มีฐานะที่ค่อนข้างยากจนและยังขาดการศึกษาที่ดี เป็นเหตุให้ผู้ใช้แรงงานไม่ค่อยมีความรู้ในเรื่องของการเจรจาต่อรองกับผู้เป็นนายจ้างมากนัก ดังนั้นแม้ว่าผู้ใช้แรงงานจะถูกเอาเปรียบมากขนาดไหน ก็ยังต้องก้มหน้ายอมปฏิบัติตามคำสั่งของนายจ้างนั้น
เพราะหากขืนโต้แย้งขัดค้านขึ้นมาแล้ว ก็คงถูกหมายหัวเอาไว้ว่า ดื้อหัวแข็ง สุดท้ายแล้วลูกจ้างคนนั้นอาจต้องตกงานเตะฝุ่นเอาง่ายๆ ได้เช่นกัน
ด้วยเหตุนี้ รัฐจึงจำเป็นต้องเข้ามาควบคุมบริการจัดการในเรื่องนี้ เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมขึ้นทั้งสองฝ่าย โดยได้เข้ามาควบคุมจัดการในเรื่องที่สำคัญต่างๆ เช่น อัตราค่าจ้างขั้นต่ำที่ผู้ใช้แรงงานควรได้ ตามสภาพของเศรษฐกิจและค่าครองชีพในขณะนั้นๆ เกี่ยวกับระยะเวลาในการทำงาน เกี่ยวกับข้อตกลงต่างเกี่ยวกับการจ้างงาน เป็นต้น โดยการจัดการในเรื่องดังกล่าว รัฐได้เข้ามาจัดการในรูปของกฎหมาย เพื่อให้มีผลบังคับได้โดยทั่วไป
ที่มา http://www.chawbanlaw.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น